نقره و كاربردهاي متفاوت آن

پزشكي تركيبات و يون‌هاي نقره تاثيرات سمي بر روي برخي باكتري‌ , ويروس , جلبك و قارچ‌ها مي‌گذارند كه قسمتي از ويژگي‌هاي معمول فلزات سنگين نظير سرب يا جيوه است , البته نقره هيچ‌گونه تاثير سمي جدي بر روي تن بشر از خويش به جا نمي‌گذارد . خاصيت ميكروب كشي نقره , بسياري از ارگانيسم‌هاي ميكروبي را در درون تن از بين مي‌برد , البته آزمايش و استانداردسازي محصول ها نقره , ‌كاري طاقت فرسا مي‌باشد . بقراط , بابا دانش پزشكي نوين , در كتاب‌هايش متن است كه نقره داراي خاصيت درماني و ضد بيماري است , همچنين مردمان فينيقيه آب , سركه و ديگر نوشيدني‌ها را به مراد نگهداري در قبال فاسد شدن در بطري‌هاي نقره ذخيره مي‌كردند . اوايل دهه‌ي 1900 مردمان سكه‌هاي نقره را در باطن بطري‌هاي شير قرار مي‌دادند تا بر برهه زماني زمان ماندگاري شير بيافزايند . خاصيت ميكروب‌كشي نقره سبب ساز به افزايش قيمت ظروف و جواهرات نقره شد . چگونگي فرايند ميكروب‌كشي نقره با وجود ارائه برخي نظريه‌ها هنوز به صورت دقيق معين نشده است . يكي از اين ويژگي‌ها , خاصيت اوليگوديناميك ناميده مي‌شود كه تاثير نقره بر روي ميكروارگانيسم‌ها را توضيح مي‌دهد ولي توانا به توضيح خاصيت ضد ويروسي نمي‌باشد . در مبارزه جهاني نخستين , پيش از ابتكار عمل آنتي‌بيوتيك‌ها , از تركيبات نقره به مراد جلوگيري از عفونت استفاده مي‌شد . محلول نيترات نقره يكي از درمان‌هاي استاندارد به شمار مي‌آمد كه بعد ها ( سولفاديازين نقره Silver Sulfadiazine ( ( پماد اس اس دي SSD Cream ) تا حدود زيادي جايگزين آن شد . اين پماد تا آخرها دهه‌ي 1990 به صورت كلي شيوه‌ي درماني همگاني به خواسته مداواي سوختگي‌هاي جدي بود . با كشف آنتي‌بيوتيك‌هاي جديد استفاده‌ي گسترده از نقره منسوخ شد . اين در حاليست كه به تازگي , خاصيت ميكروب‌كشي نقره دو رتبه مورد دقت بسيار قرار گرفته است . 
مواد غذايي اكنون , نقره در صورتي‌كه به صورت خوراكي وارد تن شود موجب تجمع مواد سرطان‌زا مي‌شود و در نتيجه استفاده از آن در مواد خوراكي توصيه نمي‌شود . در هند و پاكستان , مواد غذايي , به ويژه شيريني‌جات , با لايه نازكي از نقره پوشانده مي‌شوند . كاربرد نقره در مواد غذايي در تيم افزودني‌هاي رنگي طبقه‌‌بندي مي‌شود . در اين صنعت نقره صرفا تحت عنوان پوشش خارجي به مراد تزيين شكلات‌ها مورد استفاده قرار مي‌گيرد . در استراليا استفاده از نقره تحت عنوان افزودني خوراكي ممنوع مي‌باشد . 
پوشاك اعم از خاصيت نقره مي‌توان به مواردي نظير خاصيت از بين بردن باكتري‌ها و قارچ‌ها , به دست‌كم رساندن عطر ( بوي نامطبوع ) و جنگ با عفونت‌هاي باكتريايي و قارچي اشاره كرد . در پوشاك , تركيبي از نقره و مواد جاذب رطوبت مي‌تواند به كاهش تاثيرات زيان آور نگهداري پوشاك در محيط‌هاي مرطوب كمك كند . نقره در پوشاك به دو روش اصلي مورد استفاده قرار مي‌گيرد : • ‌برقراري پيوند بين يون‌هاي نقره و پليمرهاي سازنده‌ي الياف پارچه ( نانو فناوري ) • نقره اندود كردن الياف پارچه درهر دو مورد , نقره بازدارنده پرورش و فعاليت باكتري‌ها و قارچ‌ها مي‌شود . كاربرد نقره به خواسته رويارويي با عفونت به يونان باستان و روم بازمي‌گردد , اين فلز به صورت دوباره در قرن ها وسطي كشف شد و براي هدف ها گوناگون نظير ضد عفوني كردن آب و طعام هنگام انبار كردن , در معالجه سوختگي و زخم‌ها به طور پانسمان , مورد استفاده قرار ‌گرفت . در قرنها نوزدهم , ملوانان سكه‌هاي نقره را به خواسته تصفيه باطن شبكه‌هاي آب و ديگر آشاميدني‌ها قرار مي‌دادند . در دهه‌ي 1920 كاربرد محلول‌هاي نقره تحت عنوان ماده‌ي ضد باكتري مورد تاييد قرار گرفت . امروزه , كاربرد باندهاي پانسمان , حاوي نقره متداول و همچنين استفاده از آن در چسب زخم‌ها نيز توصيه شده‌است . 
پيشگيري نقره هيچ نقش بيولوژيكي طبيعي در تن ايفا نمي‌كند و درباره‌ي خاصيت احتمالي درماني آن ترديد موجود هست . نقره به خودي خويش سمي نمي‌باشد البته اكثر نمك‌هاي نقره سمي و برخي سرطان‌زا مي‌باشند . نقره و تركيبات حاوي نقره ( كلوئيد نقره ) داراي قابليت جذب در سيستم گردش خون و ذخيره شدن در بافت‌هاي مختلف تن مي‌باشند كه ممكن است باعث به ابتلا به ( نقره‌زدگي Argyria ( شود . با وجود آن‌كه اين شرايط بر روي سلامتي كلي شخص تاثير چنداني ندارد البته دائمي مي‌باشد .